خوشی گل و نوش زنبور
خوشی زنبوردر گرد آوردن نوش گلهاست،
و خوشی گل، در سپردن نوش خود به زنبور،
برای زنبور، گل چشمه ای از زندگی است
وگل زنبور را به دیده ی پیام آور عشق می نگرد.
و داد و ستد شادکامی
برای زنبور و گل، هر دو،
یک نیاز و نشئه است.
ای مردم،
در خوشی های خویش
چون گلها و زنبور داران باشید.
جبران خلیل جبران
یکی از اصول مهم مدیریت زمان اصل 20 - 80 است، یعنی از %20 زمان برای انجام %80 کارهایت استفاده کن. موفقیت در مدیریت صحیح زمان وابسته به تشخیص کارهای مهم است. در این مقاله قصد داریم تا تعدادی از راهکارهای مدیریت زمان را به شما معرفی کنیم.
از نظر مدیریت زمان کارها به چند دسته تقسیم می‌‌شوند:
کارهای مهم و فوری:این کارها خود به خود انجام می‌‌گیرد.
کارهای مهم و غیر فوری:این دسته کارهایی هستند که افراد موفق و ناموفق را از هم جدا می‌‌کنند و معمولا افراد ناموفق آن را به تعویق می‌‌اندازند.
کارهای فوری و غیر مهم:این کارها در جهت اهداف انسان نیستند اما انجام می‌‌شود.
کارهای کم اهمیت و غیر ضروری:بعضی افراد به خاطر ناتوانی در انجام کارهای مهم و فوری (گاهی برای تفنن و گاهی برای فرار از تمرکز حواس ) خود را به این کارها سرگرم می‌‌کنند.
موفقیت در مدیریت صحیح زمان وابسته به انتخاب بین کارهای مهم و غیر مهم است، پس برای موفقیت تحصیلی:
از کارهای غیر مهم صرف نظر کنید.
کارها را اولویت بندی کنید.
راهزنان وقت را بشناسید.
راههای ایجاد وقت را یاد بگیرید.
راهزنان وقت:
صحبت های کم اهمیت
میهمانان ناخوانده
مطالعه مطالب کم اهمیت و غیرضروری
روش های غیر صحیح و عادات نادرست مطالعه
تلفن های مزاحم و غیر ضروری
نداشتن انضباط کاری
سستی و بی ارادگی در تصمیم گیری
دوباره کاری
ناتوانی "نه " گفتن به خواسته های نابجا
نداشتن تمرکز حواس
عادت امروز و فردا کردن
ترس از شکست
راه های ایجاد وقت:
زنده کردن وقت مرده (مثل زمان هایی که در انتظار هستیم، زمانی که در اتوبوس می‌‌گذرد و ...)
انجام کارها به طور همزمان
تنظیم کردن وقت خواب
کنترل بیشتر روی وقت تفریح
نه گفتن به درخواست های غیر مهم
عقب انداختن کارهای غیر مهم
شد زغمت خانه ی سودا دلم
در طلبت رفت به هـــر جا دلم
از طلبِ گوهرِ گویای عشق
موج زند، مـوج، چو دریا دلم
آه کـــه امــــروز دلــم را چـــه شـد
دوش چه گفته است کسی با دلم
از دلِ تو تا دل من نکته هاست
آه چه ره است از دل تـو تا دلم
گـر نکنی بر دل مـن رحمتی
وای دلم، وای دلم، وای دلم
پنـــد و انـــدرز
مايـــه ی اصل و نسب در گــــردشِ دوران زر است
متصل خون مي خورد تيغی كه صاحب جوهر است
آهـن و فـولاد هـــــر دو از يك كوره مي آينـد بـرون
آن يـكـي شمشـيـر گـردد، ديگري نعـل خـر است!
كـره ی اسـب از نـجـابـت در تـعــاقـب مـي رود
كـره ي خــر از خـريـت پـيـش پـيـشِ مــادر اسـت
شـاه اگـر مفلس شود قربـــی نـدارد در جهـــان
داخـل نـادان شـمـارنـدش اگــر اسـكـنـدر اسـت
كـاكُـل از بـالا نـشـيـنـی رتـبـه ای پـيـــدا نـكـرد
زلف از افـتـادگـی هـمـسـان مشك و عنبراست
ناكســـی گــر بــر كســی بالا نشيند عيب نيست
روی دريـا خـس نـشـيـنـد، قعـرِ دريا گوهــر است
دود اگـر بـالا نشیند كـسـر شـأنِ شـعـلــه نيست
جـاي چشـم ابـرو نـگـيـرد هـر چه او بـالاتـر است
سـبـزه پـامـال اسـت در زيــرِ درخـتِ مـيــــوه دار
گرچه اين سبز است و زيبا ليك آن شيرين تراست
شصت و شاهد هــر دو دعـــویِ بزرگی می كنند
پـس چـرا انـگـشـتِ كوچـك لايـق انگشتر است؟
شعـرسـازان جـان فدای شعرخوانــان می كنند
دخـتـرِ هـركـس وجيـه اُفتـاد مُفتِ شوهـر است
گــر تـنـور زنـدگـی شـد سـرد نـبـود چـاره ای
خـدمـت آتـش بـبـايــد كـــرد تــا هيـزم تــر اسـت
«صـامـتـا» عيب خود را گـو، نه عيبِ ديـگـران
هـر كـه عـيـبِ خـود بـگـويـد از هـمـه بالاتر است
صامت بروجردی
وختـه چو تینی یه گِل بتوقم
چــو ایل قحطی اِ یک بچوقم
وَ کف گیر خَم بــو کَــم پلم دَ
چو کله ژیر بویل وخته بپوقم
نزديك است كه بغض گلويم يك دفعه منفجر شود و مثل ايل قحطي زده اين ديار را ترك كنم (بميرم). لطفا مرا با كف گير غمت كمتر زير و رو كن. نزديك است مثل كله اي كه در آتش مي پزد، منفجر شوم.
وخته: نزدیک است
تینی: حنجره
بتوقم: منفجر شدن
بچوقم: ویران شدن
پلم دَ: زیرو رو کردن
بویل: خاکستر
دارد دل من صــــد غم و غمخــــوار نـــــدارد
این کـــودک بیمــــار پـرستـــــــار نــــــــدارد
در شهـــر شما جـــز دل آواره مــــــا نیــست
آنکس کـــــه غمـــی دارد و غمخــــوار نـدارد
آن به کـــه ز کنــج قفــس آزاد نگــــــــــردد
مــــر غــی کــه سر صحبت گلـــزار نــــدارد
مــا ئیم و تنـی سوده کــه آسودگیش نیـست
مـــا ئیم و دلی خسته کــــه دلـــدار نـــــدارد
نا لیـــد ن مـــرغان چمن خـــــــوش بــود اما
ذوق سخن مـــــر غ گــــرفتـــــار نــــــــدارد
غم آمـــد و ننشسته ز دل رفت چــو دانست
کاین خـــــانه ویــران در و دیــــــــوار نـــدارد
ای پیــر هن آهسته بــزن بوسه بر اعضاش
کــــان خـــرمن گــل طــا قت آزار نـــــــدارد
جائــی که خـــزف را نشناسنـــــد ز گوهـــر
البتــــه سخــن گــــــر مــی بـــازار نـــــدارد
جـــز دلی چنـــد چــــو پـــژمان و امیــــــری
الفتگهـــــــــر شعـــر خریــــــدار نـــــدارد
عبدالله فاطمی الفت بروجردی
دل بيمـــار
جانـــا تـــو امیــــد دل افگـار منـــی تــــو
عمــــر مـن و جـــــان من و دلدار منی تو
بی روی تو مغمومم و بی وصل تو رنجور
بـــــاز آ که دوای دل بیمــــار منـــی تــو
استاد عباس احمدی بروجردی - شاعر قرن معاصر
به محض این که از مسیر اخلاق منحرف شویم دیگر شخصیت دینی نخواهیم داشت. در دین چیزی وجود ندارد که از چارچوب اخلاق خارج باشد. مثلا انسان نمی تواند دروغگو و بی رحم باشد و در عین حال مدعی شود خدا را در درون خویش احساس میکند.
مهاتما گاندی
اهداف آموزش و پرورش زمانی تحقق خواهد يافت که برنامه و محتوای آموزشی آن با توجه به نيازهاي دانش آموزان تهيه و اجرا گردد. بازدهي و کيفيت تصميمات اثربخش مستلزم حضور مشاوران متخصص و با تجربه است، زيرا مشاوران برای رسيدن به اهداف آموزشي واخذ تصميمات مناسب، کارساز هستند ولي امروزه به نظر می رسد، وجود اين افراد در مدارس بسيارکم رنگ بوده و يا استفاده بهينه ای از آنان به عمل نمی آيد و از مشاور با صفاتی چون نيروی درانتظار شغل يا افرادی که به سبب رعايت مسائل اجتماعی و سياسی دراين جايگاه قرار گرفته اند، ياد می شود.
«مشاور تحصيلی با شناخت دانش آموزان در زمينه های گوناگون می تواند آنان را به رشته های تحصيلی مناسب آشنا کند و آنان را درحل مشکلات ياری دهد. گرچه آشنايی معلم با فنون راهنمايی و مشاوره، تدريس و عملکرد او را موثر و پربار می سازد ولی معلم به تنهايی نه می تواند و نه فرصت دارد به تمام مسائل و مشکلات روانی، خانوادگی و تحصيلی دانش آموزان رسيدگی کند و برای هرکدام راه حل ارائه دهد از اينرو، مشاور تحصيلی با همکاری معلم و خانواده و مسئولان مدرسه می تواند دانش آموزان را درجهت رفع مشکلات تحصيلی، خانوادگی و روانی ياری دهد كه نهايتاً نيل به اهداف آموزش و پرورش را ممکن سازد». (تورانی، 1382، ص73)
مشاوره از دو جهت دارای اهميت است:
1-گستردگی علوم و مسائل آموزشی و پرورشی، سياسی، اقتصادی، اجتماعی، اخلاقی، فرهنگی، هنری، صنعتی و... مخصوصاً پيچيدگی و تخصصی بودن بسياری از مسائل، فهم و درک اصولی آن ها را مشکل تر ساخته است. 2-انسان هر چند بالنده و برتر هم باشد، بيش از يک انديشه ندارد درصورتی که اگر با ديگران به مشورت بپردازد، در فکر و انديشه آن ها سهيم شده و درحل مسائل آموزشي، خانوادگی، اجتماعی و... روش هاي اصولی تري در پيش گرفته و نتايج مطلوب تری بدست مي آورد.
«بيشتر دانش آموزان در گذرگاه های تحصيل و زندگی، به نقطه ای می رسند که درانتخاب راه دچار ترديد می شوند. براي رفع اين ترديد می توان به آن ها آموخت که ابتدا، خود مشاور خويشتن باشند و درمراحل بعدی با اعتماد به مربی و معلم، به دنبال راه چاره باشند و درلحظات دشوار تصميم گيری، معلم با ترسيم نقاط قوت و ضعف، او را به انتخابی آگاهانه ترغيب کند». (حسينی بيرجندی،1375، ص 73).
«دانش آموزی که درتحصيل مشکل دارد علاوه برتحمل صدمات روانی، ازنظر اقتصادی نيز خساراتی به جامعه وارد می سازد. دراين حالت بايد به درمان مشکلات و رفع موانع رشد او اقدام نمود و با استفاده از روش ها و فنون مشاوره، دانش آموزان وکسانی را که به نوعی درايجاد مشکل او نقش دارند، بررسی ودرمان کرد. درزمينه مشکلات تحصيلی به مواردی نظير اضطراب امتحان ومردودی می توان اشاره کرد که پس از مشخص شدن علت، مشاور با کمک دانش آموز به درمان و رفع مشکل وي اقدام می کند و امکان يادگيری و آموزش موثرتر را فراهم می سازد». (شفيع آبادی، 1379، ص 45)
نتيجه گيري و ارائه راهكار
با فرهنگ سازی و ايجاد باور عميق درمديران، اهميت مشاوره را دربهبود امور روشن کنيم تا با كمك مشاوران فعاليت های مشاوره ای تقويت گردد و دانش آموزان برای حل مشکلات و هدايت تحصيلی و شغلی خود به آنها مراجعه کنند و معلمان ومديران مشکلات آموزشی و اداری را با تشکيل جلسات مشورتی حل نمايند.
با الگوسازي مناسب (از طريق ايجاد جو مشورتی درمدرسه) دانش آموزان را به مشاوره علاقه مند سازيم وجهت بالا بردن سطح آگاهی آنان پوسترهايی با موضوع مشاوره در مدرسه نصب كرده و از رسانه ها به خصوص تلويزيون كمك بگيريم و فراموش نكنيم كه از طريق خدمات راهنمايی می توان توانايي ها ومحدوديت های دانش آموزان را شناخت و از امکانات موجود حداکثر استفاده را به عمل آورد. مشاوره با دانش آموزانی که در امتحانات يا مسابقات مدرسه دچار ناکامی شده اند، مي تواند سبب ترميم توان ازدست رفته آن ها شود.
منابع
1. تورانی، حيدر، رويکرد مشارکتی به فرايند مشاوره در آموزش و پرورش، آگاه، 1382.
2. حسينی بيرجندی، سيد مهدی، مشاوره و راهنمايی در تعليم و تربيت اسلامی، چاپ دوم، سپهر، 1375.
3. شفيع آبادی، عبدالله، راهنمايی و مشاوره تحصيلی و شغلی (مفاهيم و کاربردها)، سمت، 1379.
كودكان، معلمين خلاق
هنگامی که نوزادی متولد می شود و گریه های او به صدا در می آید، این فریادها تنها یک مفهوم دارد، چرا؟
نوع خلقت آدمی به گونه ای است که او پرسشگر به دنیا می آید. اوج پرسشگری و خلاقیت در ابتدای زندگی انسان شکل می گیرد.کودکان با رفتارهای خود، همیشه آدمی را مبهوت می کنند؛ چشمانی که دائم در حال جست و جو است و گویش هایی که منتظر کوچکترین تحریک برای پیدا کردن منبع صدا و اندامی که با خستگی ناپذیری ...
شمــع و پروانــه
ترسم اگـر رقیب بکوی تـو جا کند
بس فتنه ها میـان من و تو بپا کند
در بزم شوق شمع نـه تنها بسوخته است
پروانـــه نیــز سـوزد و جـــان را فـــدا کنــد
گر خضر دیده بود لب نوشخند او
حاجت نبود میل به آب بقـا کنــد
ای نیک عاشقان غم دل بیش او بگو
ترسم خــدا نخواسته ترک وفـــا کند
بگذر ز منع (احمدی)ای زاهد ریا
کی درد او نمــاز ریايــی دوا کنــد
عباس احمدی بروجردی - شاعر قرن معاصر
دیــــدی که درد مـــا بــه نگاهی دوا نکرد
با مـــدعی نشست و بــه مـــا اعتنا نکرد
دل دادمش بهـا که دهــد بوسه ای ز لب
جــان هم طلب نمـود و به دل اکتفا نکرد
هر تیـــر جان شکاف ز مــژگان رها نمود
شکر خدا بـه سینه نشست و خطا نکرد
بس وعــده او بــداد به عشاق دل کباب
آن سست عهـــد هیچ یکی را وفـا نکرد
شادم از اینکه(احمـدی)آن یــار دلنـواز
نسیت به مــن عـــدول ز راه جفــا نکرد
عباس احمدی بروجردی - شاعر قرن معاصر
آشنايي مختصري با نثـــر و آثارمحمدرضا رحمانی
(مهرداد اَوِستاشاعر و نويسنده لرستاني)
نثر استاد مهرداداوستا که به «نثر اوستایی» معروف بوده و در کتاب های پالیزبان، از امروز تا هرگز، تیراناو منطق کلماتتجلی یافته، در واقع نثر فاخر فارسی را بهزیباترین و دلنشین ترین وجوه ممکن به نمایش گذاشته است، نثری که به قول برخی ازصاحب نظران نثر منظوم یا شعرین می باشد. استاد در کتاب «تیرانا» این گونه به قدرتنویسندگی غیر قابل انکار و منحصر به فرد خویش اشاره می نماید: بسا کسان که بهعمری همه عمر، مردمان را به نیرنگ الفاظ و افسون کلمات فریفته اند و من اگر چنانمی خواستم، بی هیچ تردید بدان مایه استیلایم که در این افسونگری ست، از هر دیگری چیره دست تر می بودم و نخواستم. چرا که، مرا آن مایه شکیبایی نبود تا سرزنش آزادی خود را بردبار توانم بود و چون، فریب خوردن را خوش نداشتم، از فریب دادن همارهبر خویشتن هراسان بوده ام.
در جای دیگری ازهمین کتاب می خوانیم:
تیرانا، از اینروی که وجدان من گنجینه وجدان همه بشریت است از دیرباز تا اکنون، و از باستانیترین داستان های دور تا به حال، ناگزیر با دلی به فراخنای ابدیت، داغدار، بهرهمن از تقدیر همین بوده است که به جای همه بشریت رنج برم، چرا که، من تنها فرزندخورشید بوده ام و از پدر آنچه مرا به میراث ماند، همه حرارت و نور خیره کننده ایست که بر خاطرات وجدان من می تابد.
و باز می خوانیم:
اگر چه سخنان منچه در ترکیب هندی الفاظ و چه در تألیف موسیقی کلمات، دارای شکوه و جلالی فاخرهستند، مرصع به زیباترین هنرها و بدایع. ولیکن به ظاهر همان کلماتند، که مردمیبا آن سخن می گویند و زبان مادریِ ملتی ست با تبار والا، با این همه می توان گفتکه من در همین زبان، همین پارسی دری، با زبانی دیگر سخن می گویم که از آن هیچ کس به جز من نخواهد بود، نه همین از نظر گاه شیوه ای بدین مایه شیوا، که از نظرمفهوم و احساس! احساسی که تنها از آنِ من است و نه هیچ کس. چرا که، هر کلمه ازهر عبارت سخن من، ترکیبی ست از خـــون، احساس و روح من. سیاله های روحی که باخون من، خویشاوند و یکی هم پیوند از آنِ من اند. آشنایانی با هر دیگری بیگانه، و من مصاحبی دیگر از برای خویش به جز این کلمات نمی شناسم. چرا که، هر کلمه ای ازکلمات من، آمیزه ای ست از ماده و روح، اندیشه و معیار ... از برای سنجش هر ارزشی از همه ارزش های حماسی، اخلاقی و انسانی. زیرا هر کلمه ایپارهای ست از منش، وجدان و هر چه را که من بدان مفهومی از مفاهیم خویش را میبینم، خواه مادی، خواه الاهی و خواه فراتر از همه: انسانیت و سرشت من.
استاد مهرداداوستا سال های سال در دانشکده های هنرهای زیبا، دراماتیک و ادبیات دانشگاه تهران، و همچنین دانشگاه ملی سابق و مدارس عالی ترجمه، پارس و هنرهای تزئینی سابق،مجتمع عالی هنر، دانشکده تربیت مدرس، به تدریس دروسی نظیر ادبیات فارسی، ادبیاتعرب، ادبیات تطبیقی، فلسفه، زیبایی شناسی، اسطوره شناسی، روش تحقیق در اصول وفلسفه ادیان و مذاهب، تاریخ هنر، تاریخ اجتماعی هنر، نقد هنر در شرق و غرب،مکاتب فلسفی شرق و غرب، تاریخ موسیقی و ... پرداخت. استاد اوستا بنیانگذار و رییس شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود و در 17 اردیبهشت ماه سال 70 هنگامی کهتنها 61 سال و یک فصل از عمر پربار خویش را سپری کرده بود، در شورای شعر وزارتفرهنگ و ارشاد اسلامی و به هنگام تصحیح شعر شاعر جوانی، بر اثر حمله قلبی دارفانیرا وداع گفت. پیکر زنده یاداستاد اوستا به روی دوش جمع زیادی از اساتید و مــردم ادب دوست و علاقه مندانایشان تشییع شد و در مقبره مشاهیر فرهنگ، ادب و هنر ایران در کنار اساتید: مجتبی مینوی و مشایخ فریدنی به خاک سپرده شد.
روانش شاد و یادش جاودان باد.
