فــروغ امیـــد
وفـا نکردی و کـردم، خطا ندیدی و دیـدم
شکستی و نشکستم،بریــدی و نبریدم
ز دستبـــرد زمــانــه،خلاف عهــــــد مــــودت
کشیدم آنچــه کشیدم، شنیدم آنچه شنیدم
کی ام؟ شکوفهاشکی که در هوای تو هر شب
ز چشم ناله شکفتمبـــه روی شکـــوه دویـــدم
مرا نصیب غم آمدبه شادی همه عالم
چرا که از همـهعالم، محبت تــو گزیدم
چو شمع خنده نکـردیمگـر به شام سیاهم
چــو بخت جلـوه نکـــردیمگر ز موی سپیدم
به جز وفا و عنایتنماند از همه عالم
ندامتی که نبـردمملامتـی کـه ندیدم
نبــودم از تـو گـریــزیچنین کـه بــار غم دل
ز دست شکوه گرفتمبه دوش ناله کشیدم
جوانی ام به سمندشتاب می شد و، از پی
چـــو گـــــرد در قـــــدم اودویـــدم و نرسیــــدم
به روی بخت ز دیــــدهز چهــــر عمـــر به گردون
گهی چو اشک نشستم، گهی چـو رنگ پریدم
وفا نکردی و کردم، به سر نبردی و، بردم
ثبات عهـــد مــرا دیــدی؟ای فروغ امیدم
مهرداد اوستا بروجردی