صبح روزی پشت در می آید و من نیستم
قصه ی دنیا بـــه سر می آید و من نیستم
میثم امانی
صمنا با غم عشق تو چه تدبیر کنم
تا به کی در غم تـو ناله شبگیر کنم
حافظ
صبـــر بــر جـور رقیب چــه کنــم گـر نکنم؟
همه دانند که در صحبت گل خاری هست
سعدی
صبــر بــر درد، نه از همت مردانه ی ماست
درد از او، صبـر از او، همت مردانـه از اوست
مصاحبی نائینی
صبـــر تلخ آمـــد و لیکن عـاقبت
میوه ی شیرین دهد پر منفعت
مولوی
صبر و ظفر دوستان قدیمند
بر اثـــر صبــر نوبت ظفـر آید
حافظ
صد حیف که ما پیران جهان دیده نبودیم
روزی کــــه رسیــدیم بـــه ایــام جــوانی
واعظ قزوینی
صد خانه اگر به طاعت آبــاد کنی
زان به نبود که خاطری شاد کنی
سمنانی
صد هزاران کعبه را دیدم به خلوتگاه دل
عشق را نازم که بـر رویم در دل باز کرد
منیر لاهوری
صراف سخن باش و سخن بیش مگو
چیــزی کـه نپرسند تــو از پیش مگــو
سعدی
صفـــایی نـــدارد ارسطــو شدن
خوشا پر گشودن، پرستو شدن
سید حسن حسینی
صورت نبست در دل ما كينه كسي
آئينه هر چــه ديد فرامـوش مي كند
سليم طهراني
صــد نامــه نوشتیـم و جــوابـی ننوشتـی
این هم که جوابی ننویسند جوابی است