شش دوبيتي از باباطاهر عريان

ته که نوشم نه ای نیشم چرایی

ته که یارم نه ای پیشم چرایی

ته که مرهم نه ای بر داغ ریشم

نمک پاش دل ریشم چرایی

دوبیتی شمارهٔ ۳۶۲

ز دل بیرون نبجتم ناله نایی

ز مژگان تر مو ژاله نایی

شوی نایه که مو خوابت بوینم

به بخت مو به چشم لاله نایی

دوبیتی شمارهٔ ۳۶۳

عزیزون از غم و درد جدایی

به چشمونم نمانده روشنایی

گرفتارم به دام غربت و درد

نه یار و همدمی نه آشنایی

دوبیتی شمارهٔ ۳۶۴

پی مرگ نکویان گل نرویی

دگر رویی نه رنگش بی نه بویی

ز خود رو هیچ حاصل برنخیزد

به جز بدنامی و بی آبرویی

دوبیتی شمارهٔ ۳۶۵

مو احوالم خرابه گر تو جویی

جگر بندم کبابه گر تو جویی

ته که رفتی و یار نو گرفتی

قیامت هم حسابه گر تو جویی

دوبیتی شمارهٔ ۳۶۶

به جز این مو ندارم آرزویی

که باشد همدم مو لاله رویی

اگر درد دلم واجم به کوهان

دگر در کوهساران گل نرویی