ارکان مدرسه ی کارآمد
سیاست مدرسه ی کارآمد زمینه را برای مدیریت فعال و برنامه ریز فراهم می سازد و از روزمرگی جلو گیری می کند. در این سیاست، برای تحقق هدف های مورد نظر، روابط عمومی قوی، فراگیر و کارامد، بزرگ ترین نقش را در جلب مشارکت مردم، به ویژه جامعه ی محلی ایفا می کند. در اجرای سیاست مدرسه ی کارآمد، توجه به سه رکن، یعنی استقلال، اقتدار و نظارت اهمیت دارد.
منظور از استقلال این است که عوامل و عناصر درون مدرسه بتوانند در تصمیم گیری ها استقلال نسبی داشته باشند. برای مثال، معلمان بتوانند مدیر مدرسه را خودشان انتخاب کنند و مدیر نیز باید در تصمیم گیری های خود، تا حدودی آزادی عمل داشته باشد. که بی اختیار بودن و بی ثباتی مدیریت، با مدرسه کارآمد سازگار است و نه تحمیل مدیر بر معلمان.
وجه دیگر این رکن، استقلال نسبی معلمان در انتخاب روش های تدریس و اجرای آنها در کلاس درس است ؛ یعنی معلم باید بتواند بر اساس تجربه هایی که در عرصه آموزش اندوخته است، از روش ها و فنون موثری برای انتقال مفاهیم به دانش آموزان و تقویت مهارت ها و نگرش های آنان استفاده کند. البته اصول کلی آموزش باید توسط روش های متناسب با آن اصول به معلمان واگذار شود.
رکن دیگر سیاست مدرسه ی کارآمد اقتدار است و آن، عبارت است از داشتن اختیار و توان مالی و اداری مدرسه در انجام مسئولیت های خود. توازن بین مسئولیت و اختیار، در مقوله ی اقتدار معنا پیدا می کند.
و بعد دیگر رکن اقتدار، اقتدار مالی مدرسه است. اگر قرار است مدرسه کارآمد باشد، باید بتواند اعتبارات لازم را در امور آموزش صرف کند. این مهم وقتی تحقق پیدا می کند که مدیریت مدرسه توان مالی کافی داشته باشد.
رکن سوم مدرسه ی کارآمد، نظارت است؛ یعنی ناظرانی قوی لازم اند تا به طور جدی و مرتب به بررسی تمام فعالیت های مدرسه بپردازند و با نقادی مداوم این فعالیت ها، تصمیم گیری را بازبینی، اصلاح و تکمیل کنند.
چون محور قرار گرفتن مدرسه هدف نیست، بلکه وسیله برای تحقق هدف های تعلیم و تربیت است، باید نظارتی دقیق در جهت تقویت مدرسه ی محوری اعمال شود. در غیر این صورت دو آفت نظام مدرسه را تهدید می کند. یکی اعمال سلیقه های کارشناسی نشده و دیگری گسستگی در برنامه ها و تصمیم گیری ها که هردو، برنامه های آموزشی و پرورشی مدرسه را دچار اختلال می کند.