تك درخت عاشق
کیستم مــن، عاشـق و دیـــوانه ی چشــم سیاهی
شعلــه ها افتـــاده بــر جانـــم، هم از بــرق نگاهی
تک درختـــی تیــــره روزم، در دل صحــرای خاموش
می خورم سیلی ز طوفـان، همچو طفل بی گناهی
روزگـاری چـــون نگــه جایم درون دیـــده ها بـــــود
دیگر اکنــــون همزبانی نیست جــــز اشكی و آهی
همرهی جـــز سایـــه ام یکرنگ و پــا بر جـــا نباشد
آن هم از مــن می گریزد چـــون رفیــــق نیم راهی
تک درختم تک درختی خشک و مطـــرود از گلستان
رازها در سینــــه ام باشـد نهــــان از دیـــر گاهــــی
خانم بتول سجادی (لرستانی)