شعــر دل
دوباره شعر دلم را عیــــــان بیـــــــان کردم
دریــغ ســـــرّ نهـــان گفتــم و زیـــــان کردم
زدم ز مستی عجب نعــــره در حریــــم دلت
به قصد طواف، حریـــــم تو در میــــان کردم
زدم به عـــرش شبیــخون، کمـــان بهمن را
به دور گـــــــردن تو شـــــال پرنیــــان کردم
تویی که شهد و شکر گفته ها و خنده توست
زبــــــان حــــال تو را نقـــــل طوطیان کـردم