عمری به هــر کوی و گــذر گشتم کــه پیدایت کنم
اکنـون کـه پیـــدات کرده ام، بنشین تمـاشایت کنم
الماس اشك شـــوق را تــاجــی بــه گیسویت نهم
گـــل های بــــاغ شعــــر را زیب سرا پـــایت كنـــم
بنشین كه من با هـر نظر با چشم دل با چشم سر
هــر لحظـه خـــود را مست تر از روی زیبــایت كنم
بنشینم و بنشانمت، آن سان كه خواهــم خوانمت
وین جـــان بر لب مــانـــده را مهمـــان لبهــایت كنم
بوسم تو را با هــر نفس، ای بخت دور از دسترس
ور بانگ بـرداری كــه بس، غمگین تمـاشایت كنـم
تــــا كهكشان تــا بی نشان بــازو به بــازویت دهم
بــا همـزمانی همـــدلی جــــان را هــم آوایت كنم
ای عطـــر و نـــور تـوامان یك دم اگـــر یابم امــــان
در شعـــری از رنگیـن كمـــان بـانـــوی رویایت كنم
ای یـــار رویاهای مـــن، خـورشیـــد دنیاهــای من
امیـــد فـــرداهــای مــن، تـــا كی تمنـایت كنــم؟!
فريدون مشيري
