الهـــی تـــرا بــر عــزا خانــه سوگنــد
به گم کـــرده راهان میخانه، سوگنــد
تــرا بـــر دو چشمی که از غــم بریزد
به دامان، شب و روز دردانــه، سوگند
بــــــه درد دل مـــــــادر داغــــــداری
که کاشانه اش گشته ویرانه، سوگند
بـــه آن دختـــر عـاشـــق شرمگینی
که از عشق گردیـــد دیــوانه، سوگند
بــــه انــــــدوه جانکاه طفـــل یتیمی
که پنداشت دنیاست افسانه، سوگند
بـه چشمان پــر اشک محـکوم مرگی
که هستی از او گشته بیگانه، سوگند
بـــه آن مرغک بــی گنــــاه اسیـــری
کـه در دام افتـــد پی دانــــه، سوگنـد
بــــــه آن آشنـــایـــــان درد و مصیبت
به دیوانه مــردم، به فرزانـــه، سوگند
بـه زیبـــا گــل آرزوهــــای عاشـــــق
بهعشقو به جانو به جانانه، سوگند
به داغ غم او که شـــد شمــع سوزان
بسوزد مـرا همچــو پروانـــه، سوگنـد
کــه از مـــن مگیــــر و نگهــــدار او را
به عشق و به پیمان و پیمانه، سوگند
رباب رحمانی -شاعر لرستاني قرن معاصر