مرد لاف زن

کاروانی خسته از راهی رسید                         در کنار  بیشه زاری آرمید

از قضا شیری در آنجا بود خواب               امن و آسایش بشد بر او خراب

قصد حمله کرد بر آن  کاروان                         تا براند  جمله را از آن میان

گفت مردی لاف زن: ای همرهان                   من برانم شیر را از آن میان

اولین پا را چو بنهاد او جلو                         شیر برجست و بکرد او را درو

چونکه جانش اوفتاد اندر خطر                         حامیش گشتند یاران دگر

وارهید از دست آن شیر ژیان                          منزل آنها  بشد امن و امان

پس بپرسیدند همراهان از او                    در چه حالی وضع خود را بازگو

گفت باکم نیست ای اهل صفا                     صد سپاس از همرهان با وفا

غیر اینکه شیر با آزار من                             یک خرابی کرده در شلوار من

لاف بیجا مرد را سازد خراب                  گفته هایش می شود نقش بر آب

آنچه از دست تو می ناید برون                  لب فرو بند و مشو خوار و زبون

چهره ی خود را مپوشان زین نقاب            تا که منمایی تو شلوارت خراب

برگردان به شعر 1381 (مصطفی جهانمردی)