قصه ی خواب

گفتی به خوابم می آیی و آمدی

            دستانت پر از گل بود

                              و دیدگانت غرق مهر

                                             چه مهربان بودی نگارم

                                                                    تو آن نبودی که هستی

                                                                                         آمدی آرام کنارم نشستی

من بودم و دلی پر از فراق

                تو بودی و عالمی اشتیاق و

                                اتاقی که لبریز بود از عطر وجودت

                                                      ای کاش دروازه ی  شب بسته بود

                                                                                                   و بیدار نمي شدم