دادن به دیوانگی گرفتن به عاقلی
دارندگیست و برازندگی
داری طرب آن، نداری طلب آن
داشتم داشتم حساب نیست، دارم دارم حسابه
دانا داند و پرسد نادان نداند و نپرسد
دانا گوشت می خورد نادان چغندر
دانه فلفل سیاه و خال مهرویان سیاه/ هر دو جانسوز است اما این کجا و آن کجا
دایه از مادر مهربانتر را باید پستان برید
دختر، تخم ترتیزک است
دختر تنبل، مادر کدبانو را دوست داره
دختر می خواهی مامانش را ببین/ کرباس می خواهی پهناش را ببین
دختر همسایه هر چه چل تر برای ما بهتر
دختری که مادرش تعریف بکنه برای آقا دائیش خوبه
درازی شاه خانم به پهنای ماه خانم در
در بیابان گرسنه را شلغم پخته به ز نقره خام
در بیابان لنگه کفش، نعمت خداست
در پس هر گریه آخر خنده ایست
در جنگ، حلوا تقسیم نمی کنند
در جوانی مستی، در پیری سستی، پس کی خداپرستی؟
در جهان هر کس که داره نان مفت، می تواند حرف های خوب گفت
در جهنم عقربی هست که از دستش به مار غاشیه پناه می برند
در جیبش را تار عنکبوت گرفته است
در چهل سالگی طنبور می آموزد در گور استاد خواهد شد
در حوضی که ماهی نیست، قورباغه سپهسالاره
در خانه ات را ببند همسایه تو دزد نکن
در خانه اگر کس است یک حرف بس است
در خانه بی عاره ها نقاره می زنند
در خانه مور، شبنمی طوفانست
در خانه هر چه، مهمان هر که
درخت اگر متحرک شدی ز جای / نه جور اره کشیدی نه جفای تبر
درخت پر بار، سنگ می خوره
درخت کاهلی بارش گرسنگی است
درخت کج جز به آتش راست نمی شه
درخت گردکان به این بلندی/ درخت خربزه الله اکبر
درخت هر چه بارش بیشتر بشه، سرش پائین تر می آد
درد دل خودم کم بود، این هم قرقر همسایه