نگاه تلخ تو
امشب دلم گرفته است
ابري غليظ بر قله آن جا خوش كرده
اما حس نوشتن در وجودم سر فلك كشيده اي
اي آهوي تيزپا و بهانه گير من
می خواهم از گرفته های دلم برایت بگویم
از ابرهای تیره ای که با نسیم بي مهري و سردي به آسمان دلم آوردي
می خواهم تو را به یاد بیاورم
و با نگاه چشمان تو تا به صبح مژه بر هم نزنم
می خواهماولین ساعتی که نگاهت کردم را به یاد بیاورم
اما افسوس! آخرین نگاه تلخ و سرد تو نمی گذارد
می خواهم اولین دقایق با تو بودن را به یاد بیاورم
اما افسوس!
می خواهم از گرفته های دلم برایت بگویم
اما نه! دلم نمیاد كه تو ...
مي خواهمفراموشت كنم و
براي هميشه در سايه ابر سياهت خيمه بزنم
مي خواهمطلوع اراده اي قوي در غروب سهمگينت را نظاره كني
مي خواهمبداني كه بي تو خللي در كار دنيا پيش نخواهد آمد
فقط ممكن است ...