مهربانی و مرهم
مهربانی های تو بر زخم هایم مرهم است
خنده ات پایان هر درد و عذاب و ماتم است
هر کجا می گویم از احساس زیبایت گلم
عشق آدم در حقیقت اعتبار آدم است
بند بندم را به هر بندت چو با دل بسته ام
تا ابد هم بند احساست به قلبم محکم است
از تو بهتر چون ندیدم در محبت، باز هم
جان به قربانت کنم در راه شیدایی کم است
هر کجا با من بمان ای عشق زیبا روی من
قامت قلبم به دور از یار شیدایم خم است
چون شدی عاشق مرا هم خوب می فهمی گلم
حال عاشق در نبود دلستانش درهم است
با زبان ساده می گویم که می خواهم تو را
تا نگویی شعرهایی را که گفتی مبهم است