دوست یابی در دوره ی نوجوانی
مقدمه
نوجوانان با قلب های حساس و دل های پر شور، دراین زمینه نیز غالباً به گونه ای افراطی عمل می کنند. دوستی های آنان جنبه جذبه و شور به خود می گیرد و معیار دوستی ها بیشتر بر مبنای عواطف است و از پایه ها ی منطقی و ارزشی کمتر برخوردار می شود.
توصیه هایی به والدین در دوست یابی دوره ی نوجوانی
والدین بایدبا نوجوانان رابطه ی صمیمی وگرم برقرار کنند تا نوجوانان، آنها را به عنوان محرم اسرار خود بدانند و آنچه که پیرامون آن اتفاق می افتد با ایشان در میان بگذارند تا از گرایش افراطی به دوستان جلوگیری شود.
نوجوانان را نباید تحقیر کرد و به ویژه نباید در حضور دیگران آنها را کوچک کنیم و به شخصیت ایشان لطمه بزنیم.
والدین باید نوجوانان را توجیه کنند که دردوستی باید چقدر از وقت خود را صرف یکدیگر کنند تا چه اندازه به هم توجه داشته باشند و هنگامی یک فرد چند دوست دارد این توجه را چگونه بین آنها تقسیم کند توجه به این نکات موجب به وجود آمدن دوستی های خوب و مفید است و عدم توجه موجب به هم خوردن دوستی ها می شود.
نوجوان باید بدانند افراط در برقراری ارتباط با دوست زیان آور است همان گونه که آب مایه حیات است اگر زیاد مصرف شود به ضرر انسان تمام می شود. والدین ضمن مراقبت و نظارت غیرمستقیم بر دوستی های فرزندان درسن نوجوانی، این اطلاعات و آگاهی را داشته باشند که دوستی های ا فراطی بعد از چند سال حالت متعادل پیدا خواهد کرد.
محدود کردن بیش از حد نوجوان احتمال "آسیب زایی"را بیشتر می کند. لذا ضمن مراقبت در دوستی ها نباید آن ها را بیش از حد محدود کرد.
نوجوان را توجیه کنید تا در دوستی ها اعتدال را رعایت کند. هنگام بیان اسرار خود به دوستان برخی اسرار را نزد خود حفظ کند حتی برای بهترین دوستان بیان نکند والدین باید روش دوستی یابی را به نوجوان بیاموزند تا فرزند برای معاشرت و انتخاب دوست آگاهی کافی داشته باشد. برخی از نوجوانان آنچنان نیازمند دوستی هستند که "گدایی دوستی"می کنند. مثلاً با خریدن شکلات، شیرینی یا چیزی از این قبیل سعی درجذب همکلاسی ها یا دوستان خانوادگی دارند. این روش باعث تحقیر آن ها خواهد شد. راهنمایی والدین در این زمینه کارساز است.
منابع:
1- دنیای نوجوان، دکتر محمد رضا شرفی، انتشارات تربیت، چاپ دوم ، مهر ماه 72.
2- مجلات پیوند
3- گاهنامه مشاوره
مهناز ولی پور