جلوه های شعر فارسی درباره صبــر
من عمر خویش را به صبوری گذاشتم
عمر دگر بباید تا صبر بر دهد
دقیقی سمرقندی
راست گفتی که فرج یابی اگر صبر کنی
صبر نیک است کسی راکه توانائی هست
سعدی
مرا گویند درمان تو صبر است
دریغا صبر اگر بودی چه بودی
خواجوی کرمانی
صبر و ظفر دوستان قدیمند
بر اثر صبر نوبت ظفر آید
حافظ
به صبر، مشکل عالم تمام بگشاید
که این کلید به هر قفل راست می آید
صائب
گر بی تو یک دو روز صبورم عجب مدار
چون شاخ سر بریده ندارم خبر هنوز
مسیح کاشی
ای دل از درد، تو بی تابی و من بی طاقت
چاره صبر است، که آن هم نه تو داری و نه من
شجاع کاشی
می روم یک چند روزی صبر پیدا می کنم
یا زیادش می روم یا در دلش جا می کنم
زلالی خوانساری
گویند صبر کن که تو را صبر بر دهد
آری دهد و لیک به خون جگر دهد
دقیقی سمرقندی
تا سرشکم بیشتر شد، صبر من کم می شود
راست پنداری زدیده صبر می بارم نه آب
ادیب ترمذی