تنهایی
ای که مایوس از همه سویی، بسوی عشق رو کن
قبله ی دل هاست آنجا هر چه خواهی جستجو کن
تا دلـی آتش نگیــــرد حــــرف جان سـوزی نگــویـــد
حال ما خواهـی اگـــر از گفتـــه ی ما جستجـو کــن
زرد رویـی در میــــان گلـــرخان عیــب اســت بــر مـــن
روی زردم را به خون، ای دیـده! گاهی شست و شو کن
چـرخ کجـرو نیست تـو کـج بینـی ای دور از حقیـقت
گــر همــه کس را نکـو خواهی بــرو خود را نکـو کن
کشت تنهــایی مــرا ای دوست بر مـن رحمـــت آور
مـــردم از خاموشی ای دل با مـن آخـر گفتــگو کــن
چون خیــال دوســت من چیــزی نشــــاط آور ندیــدم
هـــر زمـان فرســوده دل گشتی «نظاما» یاد او کـــن
