ضرب المثل های شعری - سری پنجم
جوانی صرف نادانی شد و پیری پشیمانی
دریغا روز پیری آدمـی هشیـار می گـــردد
جهــان همیشه به کـــام یکی نمــی گـــردد
که آسیای طبیعت به نوبت است ای دوست
چرا ز خلق بترسی، خدا سبب ساز است
دری که بنـــده ببنـدد، در دگـــر بــاز است
چو علم آموختی از حرص آنگه ترس کاندر شب
چــــو دزدی بــا چـــراغ آیـــد گزیــده تر بـرد کالا
چه خوش گفت آن نهاوندی به طوسی
كه مــرگ خـــر بــود سگ را عروسـی
حسن یوسف ید بیضا دم عیسی داریـم
آنچه خوبان همه دارند تو به یك جا داری