کویــــــر
نگاه کن مرا
ای مهر فروزنده
ای ماه تابنده
ببین مرا!ببین
همان دیروزی ام
همان تکراری، همیشگی
ببین دلم تنگ است
دلم برای نبودنت تنگ است
غم هجرت به دلم غم نشانده
و قفل کلامت به گردابم کشانده
بیش از این روحم را میازار
و تنم را زخمی سکوتت نکن
غمهایم را ببین
نپرس از این دلتنگی
چه بگویم که گفتنم باورت آید
باورت آیدازکویری زخم خورده ی آفتاب
که پر است از سکوتی که هرگز حرف هایش خوانده نشد
کویری طعنه دیده از ابری که غرق باران بود و برایش نبارید
ابر پر از بارانی، که حقیر شمرد تنش را برای باریدنو
رهایش کرد دردشتداغ تنهاییتا با اندوهش بسوزد و دم نزند