من و تـــو
صبــح در دیــــده بیــدار مــن و تــوست گلم
صبــحدم وعــــده دیـــدار مــن و توست گلم
روز از ره نــرسـد، تـــا تــو نیايــی بــه طلوع
سر کشیــدن ز افــق، کـار مـن و توست گلم
گـل مــن وقت شکفتـن بــه تساهــل مگــذر
دیــــده غنچـــه بــه رفتـار مـن و توست گلم
هیچ کس، در پــی خــاری بـــه کویـری نـرود
گل شـدن، رونق گلــزار مــن و تــوست گلم
تا به کی، حسن خود و عیب مرا می شمری
خوب و بد، این همه آثــار مــن و تـوست گلم
خاطـــر آســوده غنـودیم و سحـر قافله رفت
حسرت امــروز، ســزاوار مـن و تــوست گلم
مـــن و تـــو ابـــر امیـــــدیم، ببــاریـــم بیـــــا
خــــاک مــا تشنـــه رگبـــار من و توست گلم
سالک از سـوز دل خــویش سخــن می گویـد
ایـن دل افروخته، غمخـوار مــن و توست گلم
