راز گــل سرخ
پرسیـــدم از گــل سرخ در سینــه ات چــه داری
بـــر گــونـــه های ســرخ ات داغ غــم کــه داری
خـــوش می تـــراود از تــــو عطـــر هـوای مستی
من عاشق تــو هستــم تــو عاشق که هستی؟
او بــــا تبسمی گفت: ای یـــــار دل شکستــــه
این شرم سرخ عشق است بر گونه ام نشسته
پـــــرورده جــانـــم از عشق، در دامـــن بهــــاران
در هــــر نسیــــم عــــاشق دل داده ام فـــــراوان
دل خستــــه ام ز غــــــربت بـی عطــــر مهربانی
بــــی رحمت بهــــــاران مـــــی پـژمـرم بــــه آنی
این راز شــور عشـق است یک رمــــز جـــاودانی
بــــی عاشقی حـــرام است هــر لحظه زندگانی
