زنجيــر محبت
هـــوای خانـه چـه دلگیــر مـی شــود گاهــی
از ایــن زمانــه دلــم سیــر می شــود گاهـی
عـقـــاب تیــــز پـــر دشــت هــــای استـغـنـــا
اسیـــر پنجــه ی تقــدیــر مـی شــود گـاهــی
صــدای زمــــزمـــه ی عــــاشقـــانـــه آزادی
فغــان و نالـــه ی شبگیـــر مـی‌شــود گاهی
نـگــــاهِ مــردم بیـگـــانـــه در دل غـــربــت
به چَشمِ خسته ی مـن تیـر می شـود گاهـی
مبر ز مــوی سپیــدم گمان به عمــر دراز
جــوان ز حادثــه ای پیـــر مـی شـود گاهـی
بگـو اگــر چه به جایــی نمی رسـد فــریــاد
کــلام حــق دمِ شمشیـــر مـی شــود گـاهــی
بـگیـــر دســت مـــــرا آشـنــای درد بـگیـــر
مگو چنیـن و چنــان، دیـر می شـود گاهـی
به سوی خویش مرا می کشد چه خون و چه خاک
محبّـت اسـت کـــه زنجیــــر مـی شــود گاهــی